ترخیص کالای ملوانی و ته لنجی یکی از بخشهای کمتر شناخته شده اما مهم در حوزه بازرگانی و تجارت خارجی ایران است. این نوع از واردات، ریشهای قدیمی در بنادر جنوبی کشور دارد و سالهاست که به عنوان یکی از شیوههای تامین کالاهای مصرفی در مناطق مرزی و ساحلی شناخته میشود. در واقع، ته لنجی به کالاهایی گفته میشود که توسط ملوانان یا صاحبان شناورها از کشورهای همسایه به صورت محدود وارد کشور میشود. هدف اصلی از این نوع تجارت، حمایت از جوامع ساحلی و ایجاد اشتغال برای مردم محلی بوده است.
فرآیند ترخیص کالای ملوانی و ته لنجی شباهتهایی با ترخیص رسمی کالا از گمرک دارد، اما قوانین و تسهیلات خاصی برای آن در نظر گرفته شده است. ملوانان معمولا در چارچوب سهمیهای مشخص، مجاز هستند میزان محدودی کالا را از طریق لنج وارد کشور کنند. این کالاها پس از ورود به گمرک، تحت نظارت ماموران گمرکی بررسی شده و در صورت تطبیق با ضوابط تعیین شده، مجوز ترخیص صادر میشود.

ترخیص کالای ملوانی
ترخیص کالای ملوانی و ته لنجی نیازمند آشنایی با ضوابط و مراحل قانونی است. در گام نخست، ملوان یا صاحب لنج باید فهرست دقیق کالاهای وارد شده را به گمرک ارائه دهد. سپس ماموران گمرک، نوع کالا، ارزش تقریبی و تطبیق آن با لیست مجاز واردات را بررسی میکنند. برخی از کالاها مانند مواد خوراکی بسته بندی شده، لوازم خانگی کوچک، پارچه و پوشاک معمولا در فهرست مجاز قرار دارند. در مقابل، واردات کالاهای ممنوعه یا نیازمند مجوزهای خاص – مانند مواد دارویی یا تجهیزات الکترونیکی حساس – از طریق ته لنجی مجاز نیست. نکته مهم دیگر در فرآیند ترخیص، موضوع پرداخت حقوق و عوارض گمرکی است. هر چند دولت برای حمایت از ملوانان تخفیفها و معافیتهایی در نظر گرفته است، اما همچنان بخشی از حقوق ورودی و مالیاتها باید پرداخت شود. این موضوع از یکسو موجب نظمدهی به تجارت محلی و جلوگیری از قاچاق کالا میشود و از سوی دیگر، منبع درآمدی برای دولت به شمار میآید.
در سالهای اخیر، گمرک ایران با هدف شفافسازی بیشتر، سامانههای الکترونیکی ویژهای را برای ثبت و پیگیری کالاهای ته لنجی راه اندازی کرده است. این اقدام باعث تسریع در روند ترخیص و کاهش خطاهای انسانی شده است. همچنین، تعامل بین نهادهای بندری، گمرک و مناطق آزاد، نقش مهمی در مدیریت بهینه این نوع واردات ایفا میکند.

کالای ته لنجی
ترخیص کالای ملوانی علاوه بر جنبه اقتصادی، بُعد اجتماعی بسیار پررنگی نیز دارد. بسیاری از خانوادههای ساکن بنادر جنوبی کشور از طریق فعالیتهای مرتبط با لنجداری و تجارت ته لنجی امرار معاش میکنند. ایجاد محدودیتهای شدید در این زمینه، میتواند به رکود اقتصادی محلی و افزایش بیکاری منجر شود. از این رو، دولتها همواره تلاش کردهاند با ایجاد تعادل میان کنترل قانونی و حمایت از معیشت مردم، این نوع تجارت را ساماندهی کنند. از نظر اقتصادی، واردات ته لنجی به تامین کالاهای مورد نیاز مناطق محروم کمک میکند و باعث گردش سرمایه در شهرهای بندری میشود. همچنین، با وجود آنکه حجم واردات ته لنجی در مقایسه با واردات رسمی کشور اندک است، اما نقش آن در پویایی اقتصادی استانهای جنوبی قابل توجه است.
در نهایت، میتوان گفت ترخیص کالای ملوانی و ته لنجی نه تنها بخشی از تاریخ تجارت محلی ایران است، بلکه امروز نیز در قالبی قانونمند و مدرن، به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار مناطق مرزی شناخته میشود. مدیریت هوشمندانه و نظارت دقیق بر این روند میتواند ضمن جلوگیری از قاچاق و تخلفات گمرکی، به رشد اقتصاد محلی و ملی کمک شایانی کند.